nieuws

Ooit aanvoerder van Feyenoord, nu gelukkig als hovenier: Patrick Paauwe harkt en schoffelt op een andere manier

Deze zondag, als twee van zijn voormalige werkgevers tegenover elkaar staan, is Patrick Paauwe precies tien jaar profvoetballer af. Tien jaar waarin zijn leven letterlijk op de schop ging. Ooit won hij met Feyenoord nog de UEFA Cup, inmiddels is hij helemaal gelukkig als hovenier in Eindhoven. "Ik heb van mijn andere hobby ook een beetje mijn werk gemaakt."
In fluoriserende oranje werkjassen zijn vier medewerkers van Donker Groen bezig in de Eindhovense nieuwbouwwijk Vredeoord. Drie mannen dragen een muts; de enige zonder wilde haardos niet. Het is Patrick Paauwe, als voetballer ook het liefst spelend in korte broek en korte mouwen. "Welkom!", schreeuwt hij boven de boormachine uit. "We hebben net pauze gehad. Anders had je ook een bakkie gehad."
Paauwe is bezig aan een tweede leven, na ruim 520 wedstrijden in onder meer de eredivisie, Bundesliga, Ligue 1 en verschillende Europese toernooien. In bijna 300 daarvan droeg de oud-verdediger het shirt van Feyenoord. Op 23 januari 2011 speelde Paauwe zijn laatste wedstrijd als profvoetballer, met VVV-Venlo tegen PSV (0-3). Acht dagen later vond hij het mooi geweest. Weinig plezier en een aantal chronische pijntjes gaven de doorslag.

Trainerscarrière

Net als veel andere ex-voetballers rolde Paauwe vrijwel gedachteloos het trainerswereldje in. In 2013 begon hij bij de jeugd van PSV, waar de voormalig verdediger ook zijn spelerscarrière begon en niet verder kwam dan drie wedstrijden. "Ik merkte dat het trainerschap mij niet echt lag", vertelt Paauwe. "In eerste instantie was het leuk om te doen en je hebt er zogenaamd verstand van. Ik kreeg ook veel complimenten en goede kritieken. Maar ik merkte dat het trainerschap het gewoon niet was. Ik was te weinig zelf bezig. Ik ben een doener."
"Na mijn laatste wedstrijd bij VVV had ik al gezegd dat ik geen trainer zou gaan worden. En toch ga je dat dan proberen, omdat je er bekend mee bent. Zonder er goed over na te denken", vervolgt Paauwe. "Maar steeds vaker merkte ik dat ik echt wat anders wilde. Op een gegeven moment hoor je van je omgeving: 'Jij moet de tuin in man.' Dan ga je daar over nadenken en realiseer je je dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben."
Tekst gaat verder onder de video
Een tijdlang oriënteerde Paauwe zich op de arbeidsmarkt en via een kennis belandde hij bij Donker Groen. "Ik hou van buitenwerken en van vroeg opstaan, ik heb van mijn andere hobby ook een beetje mijn werk gemaakt. Het is het maken, het aanleggen, iets moois maken in een wijk. Mensen komen naar buiten, praatje erbij. Gezellig ook. Al hoop ik langzaam toe te groeien naar een particuliere hovenier."

Fagus sylvatica

Waar zijn liefde voor tuinen en bomen vandaan komt weet Paauwe niet, maar intussen is die zodanig gegroeid dat hij de Latijnse naam van een beuk makkelijk oplepelt. "Fagus sylvatica. Ja, had je niet verwacht hè? Sommige termen hebben we nu al een beetje opgeslagen."
Eén keer in de week, op donderdagavond, zit Paauwe aan zijn studie. "Je begint in het eerste jaar als aankomend hovenier, dan ga je naar hovenier en uiteindelijk word je vakbekwaam hovenier. Ik wil er veel vanaf weten, maar we kijken nog wel of ik de volle drie jaar ga studeren."
Zo af en toe wordt hij nog wel eens herkend. "Hier op de hoek woont een enorme Feyenoord-supporter. Kwam hij naar buiten lopen en vroeg: "Even serieus, jij bent toch Patrick Paauwe? Hij begon nog net niet te zingen. Dat is wel leuk. Vaak speel ik ook alsof ik van niks weet. Dat mensen wel vaker zeggen dat ik op die voetballer lijk."
Het is ook geen gebruikelijk beeld: een vijfvoudig international met een hark in z'n hand, ploeterend tussen het perkgoed van een Brabantse woonwijk. Financieel is het ook geen noodzaak, maar Paauwe wil 'gewoon lekker bezig zijn'.
"Ik heb tijdens mijn carrière aardig wat binnen kunnen harken en als je een beetje zuinig bent kun je het best wel uitzingen, ja", licht de 45-jarige Paauwe toe. Maar ik wil wat doen. Dacht je dan dat ik heel m'n leven thuis zou zijn? Je wil iets doen en daar voldoening uit halen. Wel moet ik hier weer helemaal onderaan beginnen en daar heb ik een klein beetje moeite mee. Om alles weer te leren is niet gemakkelijk op deze leeftijd."
Als Paauwe naar het benzinestation loopt om een bakkie koffie te halen - want stervenskoud - leggen z'n collega's uit, dat ze geen flauw benul hadden wie toch die kerel was die op relatief late leeftijd het vak wilde. "Je hoorde wel eens binnen het bedrijf dat-ie een bietje had gevoetbald", legt voorman Joost Aertsen uit, "maar wist ik veel dat Patrick zo lang bij Feyenoord heeft gespeeld. Tot ze in de eerste coronagolf een documentaire uitzonden van de UEFA Cup uit 2002. 'Leuk, eens kijken naar een jonge Robin van Persie', dacht ik. Komt ineens Patrick Paauwe voorbij. Wat? Verrek, dat is hem. Onze collega. Die het trouwens hartstikke goed doet. Hij werkt hard."

Feyenoord-broodtrommel

Waar Paauwe de voetballerij voorlopig achter zich gelaten heeft, geldt dat allesbehalve voor zijn liefde voor Feyenoord. Het blijkt onder meer uit een broodtrommeltje inclusief logo, dat hij geregeld meeneemt naar zijn werk. "Is van mijn zoon, maar die zit toch vooral thuis. Kan ik hem mooi meenemen naar mijn werk." Paauwe haalt herinneringen op aan de acht jaar dat hij in de Kuip speelde. Onder meer over zijn mooiste wedstrijd (thuis tegen Marseille in de Champions League, eind 1999), maar ook over die ene keer dat hij na de gewonnen UEFA Cup-finale tegen Borussia Dortmund (3-2 winst) in zijn onderbroek over het verlaten veld van De Kuip liep.
'Nee, ik word er niet moe van als een supporter er weer over begint. Het blijft een van mijn mooiste momenten', vertelt Paauwe. "Dat Rijnmond zonder dat je het weet aan het filmen is en dat heel mijn familie in het Westland dat live meekrijgt... Dat was grappig. Ik moest pissen ja, voor de dopingcontrole. Uren wachten voor het eerste kleine druppeltje, daar werd je gek van man."
Zijn acht jaar in de Kuip, met daarin een landstitel, Johan Cruijff Schaal en dus UEFA Cup, maakte Paauwe geliefd bij een groot deel het Legioen. Toch was hij niet bij iedereen even populair. Sommige supporters vonden Paauwe nonchalant en arrogant overkomen. "Ik ben wel een gevoelsmens, dus het was best lastig als er zo over je werd gesproken. Je hield van me of juist niet; er zat niet zo veel tussenin. Ik vond dat niet altijd even fijn, maar je kon ook niet iedereen tevreden stellen. Dat vond ik nog weleens moeilijk."
Tekst gaat verder onder de video
Als Paauwe over moeilijke momenten in de Kuip praat, komt hij ook bij zijn periode als aanvoerder. Anderhalf jaar was hij captain van Feyenoord. Iets dat hij naar eigen zeggen helemaal niet in zich had. "Ik ben meer een sergeant ofzo, die wel op de voorgrond zou kunnen treden, als het maar niet te lang is. Niet continu iedereen te woord staan en overal verplichtingen hebben. Laat mij op de achtergrond jonge jongens helpen. Zoals Hossam Ghaly wegwijs maken. Goede speler vond ik dat. Kwam in z'n eentje vanuit Egypte naar Rotterdam. Daar wilde ik mijn best voor doen. Maar een echte aanvoerder was ik niet."

Achter het geld aanhikken

Zijn laatste wedstrijd in het shirt van Feyenoord speelde Paauwe op 23 april 2006, in de verloren play-offs om Europees voetbal tegen Ajax. Het is inmiddels bijna vijftien jaar geleden, maar toch ziet Paauwe overeenkomsten tussen het Feyenoord uit zijn tijd en het Feyenoord van nu. "Het blijft een beetje dat je achter het geld aan blijft hikken, dat was in mijn tijd ook al."
"De verschillen waren toen wel net iets kleiner, wij hadden elk jaar wel het gevoel dat we vol voor de titel konden gaan. Nu moeten ze dat ook zeggen, omdat je Feyenoord bent. Maar reëel is het eigenlijk niet, het verschil in geld is gewoon te groot. Heel simpel. Als hier toch een keer wat geld vrijkomt, moet je kijken wat je dan gaat krijgen. Dan is het misschien wel normaal als je kampioen wordt. Daar hoop ik nog steeds op als Feyenoord-supporter."
Op dit moment moet Paauwe het doen met een Feyenoord dat in januari al is afgehaakt in de titelrace. Desondanks kijkt hij met vertrouwen uit naar de wedstrijd tegen PSV. "Daar gaan we voor zitten ja. PSV ligt ons altijd wel. Ik ben daar wel positief over eigenlijk."
Tekst gaat door onder onze Feyenoord-podcast, waarin Bart Nolles, Dennis van Eersel, Sinclair Bischop en Ruud van Os vooruitblikken op de wedstrijd tegen PSV:

Terugkeer?

Drieënhalf jaar werkte Paauwe als trainer in de jeugdopleiding van PSV, voor hij begin 2017 vertrok. In een interview met De Telegraaf zei hij twee jaar geleden dat hij nog wel eens zou terugkeren in de voetballerij. "Heb ik dat echt gezegd? Nou, ik denk het niet", lacht Paauwe nu, terwijl hij naar zijn net geplante boompjes kijkt. "Ik denk dat we hier gewoon lekker mee doorgaan."
De oud-verdediger geniet zichtbaar als hij over zijn werk praat. "We gaan de beukies effe afmaken", vertelt Paauwe met een grote lach op zijn gezicht. "Of ik een gelukkig man ben, nadat ik een boom heb geplant? Dat klinkt zo zwaar. Ik heb het gewoon enorm naar m'n zin. Heerlijk. Lekker buiten. En nu ga ik weer aan het werk. Even m'n collega's controleren, want je ziet alles scheef staan..."
Bekijk hieronder de hele reportage met Patrick Paauwe

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl