nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 24 jan 2020 Tonijnreclame

Tekening Herman Schouwenburg
Tekening Herman Schouwenburg
Afgelopen week heb ik bij herhaling zo snel mogelijk het geluid van de tv uitgezet. Er zijn meerdere reclames op televisie die ik werkelijk niet kan aanhoren.
Die reclame voor Radio2 bijvoorbeeld, met al die getapte dj’s in één studio. Voor mij staan die jongens en meisjes voor alles wat ik vreselijk vind aan heel veel radio. Presentatoren die zichzelf oppompen, die geëxalteerd staan te doen over liedjes die je al honderdduizend keer hebt gehoord en die zichzelf een zekere status lijken toe te dichten met hun in wezen vrij doorsnee muzieksmaak. Zodra ik Ruud de Wild in beeld zie verschijnen weet ik niet hoe snel ik naar de afstandsbediening moet grijpen.
Ik kan er niet tegen.
In een zo mogelijk nog ergere kramp schiet ik bij een reclame voor een bepaald merk matrassen. Daarin verschijnen steeds twee tamelijk opgedirkte dames van wie de één een journaliste speelt, en de ander een-deskundige-die-uitleg-geeft. En die blijkens de tekst in beeld de drs-titel mag voeren. Zodra ik de dames zie, voel ik een bijna fysieke weerzin en móet ogenblikkelijk het geluid uit.
Het zal wel seksistisch klinken, maar in huize Vonk hebben wij het over deze dames als over ‘die matras-snollen’. Ter geruststelling: ik geloof dat mijn vrouw die term heeft bedacht.
Waar zit mijn weerzin in? Ja, in het hemeltergend slechte toneelspel natuurlijk, en, nou ja, vermoedelijk in dingen die met mijzelf te maken hebben, zoals zo vaak het geval is bij ergernis.
Die ene vrouw speelt een journaliste. Een journaliste die wordt betaald door degene aan wie ze vragen stelt. Zeg maar: de Harry Mens-methode. Dat botst met mijn eigen, nou ja, beroepseer als min of meer journalist. Zoals die getapte dj’s van Radio 2 botsen met mijn idee van radiomaken.
Ja, en die zogenaamde deskundige met haar doctorandus-titel vormt een soort geblondeerde kop-staart-botsing met mijn afkeer van academische interessantdoenerij. Ik heb haar even gegoogled. Ze is echt de baas van de matrassenfirma. En ze dankt haar doctorandus-titel aan een studie bedrijfskunde. Een studie die werkelijk niets te maken heeft met deskundigheid op het gebied van ergonomie, met hoe comfortabel of gezond een matras nou helemaal ligt, en met waar zo’n ding uit bestaat. Denkt ze nou echt dat het noemen van die titel extra gewicht geeft aan hoe zij haar eigen handeltje aanprijst?
Ik heb rechten gestudeerd, ik mag me ‘meester in de rechten’ noemen, maar zou het radioprogramma Archief Rijnmond meer indruk maken op de luisteraar en als een beter programma worden ervaren als in de aankondiging klonk dat het wordt gepresenteerd door Meester Vonk? Nee toch.
Vreselijke, ergerniswekkende flauwekul.
Ik heb niet zo’n heel groot talent voor ergenis, geloof ik, maar in dit soort gevallen is de mute-knop van de afstandbediening echt mijn vriend.
Mijn vrouw heeft weer iets met een ándere reclame.
Een reclame waarin de enigszins gezette volkszanger Frans Duijts een site met allemaal voordeeltjes aanprijst. Hij gooit met goedkope scheermesjes, wandelt op een loopband en laat zijn vet trillen met een of ander fitness apparaat. En dat alles met een soort lompe opgewektheid.
Mij doen doe die reclames weinig, en ik had mijn vrouw er ook niet over gehoord. Maar ergens deze week merkte ik dat Frans iets bij haar had beroerd.
Mijn vrouw en ik eten tussen de middag meestal sla. En als ik die klaar maak, maak ik altijd hetzelfde. IJsbergsla, paprika, tomaat, ui, bruine bonen, tonijn en humus. Wij noemen dat ‘gewoonte-sla’.
Of zelfs: ‘gewoonte-slaai’. En in de ogen van mijn vrouw ga ik bij het bereiden daarvan nogal grof te werk. Ik heb de neiging om een ui in veel grotere stukken te hakken dan zij prettig vindt. Als het aan mij ligt mag het sop uit de bruine-bonen-in-blik gewoon mee de sla in. En het blikje tonijn probeer ik na opening meestal in één ferme handbeweging leeg te mikken in de kom.
Een serie handelingen die mijn vrouw als weinig wellevend overkomt. Om een woord als ‘onsmakelijk’ maar te mijden.
Ik probeer me soms in te houden als zij ernaast staat, maar mijn natuur is lastig te onderdrukken.
Van de week had mijn vrouw het in een bijzin over ‘die tonijn-reclame op tv’.
Die tonijnreclame op tv?
Ik had geen idee waar ze het over had. Tot ze duidelijk maakte dat mijn lompe verrichtingen in de keuken en die tv-reclames met Frans Duijts in haar hoofd tot een eenheid waren versmolten.
Ik zoek nog naar een knop op de afstandbediening om die koppeling ongedaan te maken, maar ik weet niet of zo’n knop er wel op zit.
SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je - John Verkroost
2. De afstandsbediening - Herman Douw
JACKY VAN DAM
Eerbetoon aan de zieke Jacky van Dam voor de deur van verpleeghuis De Twee Bruggen.
3. Hand in hand kameraden - Jacky van Dam
DE FAMILIE BURGER
Gesprek met Sarah Burger, omlijst door muziek van haarzelf, van haar vader Fons Burger, en van haar overleden moeder Linde Masdorp
4. Mr. Bojangles - Fons Burger
5. Drive my car - Linde Masdorp
6. Liefdeslied - Sarah Burger
7. Gevoel - Sarah Burger
8. Cavar profundo - Sarah Burger
9. Ugly and poor - Mack
10. Close to the light - Mack
11. Als tijd verglijdt - Trio Unter der Linde
12. Vergeet me niet te vergeten - Linde Masdorp
13. Liefdeslied - Linde Masdorp
14. ’k Ben even weg - Linde Masdorp
15. Koos Complot - Martin Reekers

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl