'Kustwering mag niet ten koste van land'

Zwakke plekken in de kustwering moeten worden aangepakt, maar woningen en bedrijven mogen er niet door in gevaar komen.

De gemeente- en provincieambtenaren, vertegenwoordigers van hoogheemraadschappen en andere belanghebbenden kozen daarmee vrijwel unaniem voor de duurste oplossing. Alleen de rijksoverheid houdt alle opties open en bekijkt ook maatregelen landinwaarts. Het is onduidelijk wanneer een beslissing volgt over manieren om de kust te versterken.

Volgens de jongste berekeningen heeft de kust vijf zwakke plekken. Het gebied ten westen van Breskens, het Flaauwe Werk bij Goeree, Ter Heijde, Callantsoog en de Hondsbossche Zeewering moeten binnen enkele jaren worden versterkt. De rest van de kustlijn is veilig tot ongeveer 2050.

De ongeveer 730 inwoners van het dorp Ter Heijde aan de Westlandse kust maken zich zorgen. Zij wonen hemelsbreed nog geen honderd meter van de waterlijn. Een smalle zanddijk van 'Een duin dik' scheidt de huizen van de golven. Ook al hebben ze nog niet het gevoel dat ze hun laarzen aan hoeven, de Ter Heijdenaren beseffen dat er wat moet gebeuren.

Maar ze hebben niet hun huis en haard over voor de veiligheid van het achterland. De inwoners van het dorpje verwerpen dan ook de mogelijkheid om de duinen landinwaarts versterken. Daardoor zou een deel van de huizen en bedrijven van Ter Heijde onder het zand kunnen verdwijnen.

Duinversterking aan de kant van de zee is duurder, erkenden de deelnemers aan de conferentie woensdag, net als de inwoners van Ter Heijde. Dat leed zou volgens hen verzacht worden, door zeewaarts in fases te werken. Dan blijft Ter Heijde gewoon aan zee en niet als Pompeï onder het stof of als Atlantis onder water.