Wijnschenk kreeg nooit grip op LPF'ers

Het speet hem zeer dat de LPF de eerste maanden van haar bestaan ,,zo rommelig'' was overgekomen. De nieuwe fractievoorzitter predikte vooral rust en zorgvuldigheid. Van rust in de tent was de afgelopen weken allerminst sprake. De crises in de LPF-fractie en in de partij stegen juist tot grote hoogte en Wijnschenk leek nimmer grip op zijn partijgenoten te hebben. Woensdag besloot de 24-koppige LPF-fractie dat Wijnschenks voorganger Herben terug moet keren als fractievoorzitter om nu eindelijk eens rust te brengen in de fractie.

Daarmee komt nog binnen twee maanden een einde aan het leiderschap van de 38-jarige inwoner van Almere. Onder meer de machtsverdeling binnen de fractie, fouten tijdens het politieke debat in de Tweede Kamer en zijn harde opstelling tegenover het partijbestuur werden hem fataal. Tijdens zijn korte bewind bleef weinig over van de reputatie van ideologisch scherpslijper en agressief debater op basis waarvan de fractie hem verkoos. Het is pijnlijk voor Wijnschenk, eerder een van de criticasters van Herben, dat hij voor diezelfde Herben plaats moet maken.

Harry Wijnschenk, tot voor kort uitgever van motorbladen, kwam als nummer 28 op de LPF-lijst op de valreep in de Tweede Kamer, omdat kort na de verkiezingen enkele LPF'ers afhaakten. Tijdens de kabinetsformatie maakte hij als snel deel uit van een invloedrijk groepje in de fractie dat fractieleider Herben meerdere malen naar de onderhandelingstafel terugstuurde omdat de LPF in hun ogen onderbedeeld was.

Halverwege augustus mocht Wijnschenk het dan zelf doen. Een overgrote meerderheid van de fractie verkoos hem boven zijn tegenstrevers Van As en De Jong. Als zijn belangrijkste taak zag Wijnschenk een einde te maken aan allerlei conflicten in de fractie en de partij. De kersverse fractievoorzitter hield zich tot aan prinsjesdag op de achtergrond. Tijdens de algemene beschouwingen wilde hij vervolgens in zijn maidenspeech in de Tweede Kamer niet zozeer de kabinetsplannen beoordelen maar meer de LPF-kiezers in het land de prioriteiten van de partij duidelijk maken.

Dat lukte maar ten dele. Zijn bijdragen werden overschaduwd door een blunder, omdat Wijnschenk, tegen allerlei waarschuwingen in, in moties hetzelfde geld twee keer wilde uitgeven. Een kritisch rapport van medewerkers over dat optreden van Wijnschenk deed vervolgens de bom barsten.

LPF-Kamerlid De Jong, wier medewerker ontslagen werd omdat hij het rapport had rondgestuurd, opende de frontale aanval op Wijnschenk en zijn rechterhand Hoogendijk. Ze noemde Wijnschenk als fractievoorzitter incapabel en Hoogendijk een ,,dictator'' die moest ,,ophoepelen''. Enkele LPF'ers deelden De Jongs kritiek dat een groep van dertien fractieleden alles voor het zeggen had en de rest er maar voor spek en bonen bij zat.

LPF-Kamerlid Eberhard schaarde zich het meest achter De Jong, waarna Wijnschenk 'powerplay' speelde door te dreigen uit de fractie te stappen als de twee criticasters dat niet deden. De fractie zette De Jong en Eberhard er vervolgens uit. De twee vormen nu een eigen fractie onder de naam Groep De Jong.

De problemen waren toen voor Wijnschenk allerminst voorbij. Het interim-pjbestuur en de voorzitters van de regionale
LPF-afdelingen eisten al snel ook het terugtreden van de fractietop. Bovendien zette Wijnschenk zelf de verhoudingen verder op scherp door LPF-minister Heinsbroek eigenhandig op te roepen politiek leider van de LPF te worden. Ook joeg hij interim-partijvoorzitter en vastgoedondernemer Maas tegen zich in het harnas door openlijk te spreken over de geruchten dat de vastgoedwereld aasde op plaatsen in de Provinciale Staten.

De positie van Wijnschenk werd steeds moeilijker. Aan de ene kant kampte hij met zware kritiek vanuit de fractie, aan de andere kant streed hij gezamenlijk met Heinsbroek en Hoogendijk tegen een kamp met daarin onder meer LPF-vice-premier Bomhoff en partijvoorzitter Maas.

Hoezeer coalitiegenoten Verhagen (CDA) en Zalm (VVD) Wijnschenk ook opriepen de rust te herstellen, hij bleek nooit in staat vrede te stichten in de LPF. Fractie en coalitiegenoten hebben inmiddels gemerkt dat Herben nog niet zo'n slechte keus was. Tekenend voor de positie van Wijnschenk was dat hij woensdag pas arriveerde toen Herben al lang in het zadel was gehesen.