nieuws

ARCHIEF RIJNMOND 23 december 2012 – Terug van vakantie

Een dooie poes. Pechvogeltje.
Een dooie poes. Pechvogeltje.
ROTTERDAM - Afgelopen week ben ik door een emotionele achtbaan gegaan.
Een emotionele achtbaan.
Op een dag waarvan ik al wist dat ie een tikkeltje hectisch zou worden, maar zo hectisch?
Het gebeurde allemaal afgelopen vrijdag.
Toen mijn vrouw en ik terugkwamen van twee weken vakantie in Egypte.
Aanvankelijk dacht ik – abusievelijk – dat wij in de nacht van woensdag op donderdag zouden thuiskomen, waardoor ik nog een een dag had om bij te komen voordat ik op vrijdagmiddag weer mocht aanschuiven bij collega Marcia Tap voor een muziekpraatje.
Maar het was dus de nacht van donderdag op vrijdag.
Dat betekende: heel laat naar bed, op tijd eruit om wat voor te bereiden voor de uitzending, en spoorslags naar de studio.
En dan hadden mijn vrouw en ik voor die avond ook nog kaartjes voor een theatervoorstelling gereserveerd.
Het zou een dag worden van snelle omschakeling, maar het leek te doen.
’s Nachts om kwart over vier stak ik de sleutel in het slot van een koud en donker huis, waar we werden begroet door een stapel post en een van onze poezen, die enorm dik leek geworden onder het regiem van de oppas.
Misschien was ons oordeelsvermogen wat vertroebeld door de aanblik van al die graatmagere Egyptische straatkatten, maar deze poes had iets van een wandelende hangbuik.
Die mocht wel op dieet, constateerden we snel.
Na drie kwartier stapten we uitgeput in bed, waar we de tweede poes half slapend aantroffen. Die voelde juist heel dun aan. Toen ik haar aaide voelde ik scherp al haar rugwervels. En ze maakte een suffere indruk dan normaal.
Nou, na de geplande, korte, nachtrust nog maar eens kijken.
Een paar uur onrustige slaap later, zette ik me achter de computer om aan de slag te gaan voor de uitzending.
En bij het ontbijt keken we de poezen nog eens goed aan.
De dunne van het tweetal maakte toch wel echt een zieke indruk.
Mijn vrouw zag haar ook piesen op het kussen van de hond.
Maandag even langs de dierenarts?
Liever nog vandaag, wat mijn vrouw betreft.
Ik bellen.
Eind van de middag konden we terecht.
Dat was te doen, tussen mijn radiopraatje en de theatervoorstelling in.
Eenmaal bij de dierenarts, kwam alles in een stroomvoorstelling.
Zij het een stroomversnelling in slow-motion.
De dierenarts vond de zieke poes niet goed aanvoelen.
Een meteen uitgevoerd bloedonderzoekje bracht een uur later allerlei problemen aan het licht, waarvan geelzucht misschien nog de minste was.
Een echo wees daarna op een aangetaste nier, vocht bij de longen en vocht in de buikholte. Aanleiding voor een punctie.
De wat plakkerige vloeistof die eruit kwam, bleek de laatste bouwsteen in een vernietigende diagnose.
Onze poes had een virus te pakken waartegen geen medicijn is opgewassen.
Vanaf hier zou ze alleen nog maar zieker en benauwder worden.
Prednison kon haar leven nog een beetje rekken, zei de dierenarts.
Maar dat was meer voor òns, dan in het belang van de poes.
We besloten ter plekke om het onvermijdelijke dan maar te laten gebeuren.
Een bescheiden spuitje bleek voldoende om de verzwakte poes uit alles te verlossen.
Tweeëneenhalf uur nadat we nog vrij monter de dierenartsenpraktijk waren binnengelopen, stapten we de deur uit met een hoofd vol tranen en een dode poes.
En driehonderd euro armer.
We moesten ons nog haasten om op tijd in het theater te zijn.

SPEELLIJST
DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost
2. Wooden sticks – Dick Willebrandts en zijn radio-orkest
3. Kerstmis in Bangkok – Ricky & De Koters
SONOPRESSE ROTTERDAM
4. Astrologisch boekje – Weegschaal
5. Corstiaan de Vries wenst iedereen een voorspoedig 1962 - Corstiaan de Vries
6. Wij komen lied - Gronings dameskoor
ROTTERDAM
7. Wie Rotterdam zegt – Kees Korbijn & Robert Brown
8. Rotterdam-Zuid – The Amazing Stroopwafels

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl