ARCHIEF RIJNMOND 27 januari 2013 - Huisarts

Die andere vrouw was mijn huisarts.

Ik wil hier op zich best zeggen waarvoor ik me bij haar meldde.
Ik ken weinig schaamte.
Maar ik weet dat de meeste mensen niet tot in detail geconfronteerd willen worden met andermans initimiteit.

Laten we het er daarom maar op houden dat ik last had op plekken waar de zon zelden schijnt.
Ik moest voor de huisarts uit de broek.

Ik kan me zo voorstellen dat sommige mannen dat als een lastige situatie zouden ervaren.

Zeker als ik naga wat ik geregeld meemaak in de kleedkamer van de sportschool die ik bezoek. De herenkleedkamer, alleen maar mannen onder elkaar, en dan nog zie je - meestal allochtone - jongens onhandig sjorren aan hun onderbroek onder een omgeslagen handdoekje, of met een zwembroek aan onder de douche staan, doodsbang dat iemand anders hun piemel zou zien.

De nieuwe preutsheid.

De nieuwe preutsheid, die je geloof ik niet alleen onder allochtonen ziet, en die misschien wel past in het algemene beeld van kleingeestigheid, angst en hysterie dat je de laatste jaren krijgt voorgeschoteld in de media.

Maar bij de huisarts was van dat alles niets te merken.

Ik ken mijn huisarts niet goed, ik ben nog maar een paar keer bij haar geweest, maar ze komt op mij over als een intelligente, invoelende vrouw die zich niet verschuilt achter een soort professioneel masker.
Als ik haar spreek, spreek ik met een medemens.
Die toevallig op medisch vlak beter onderlegd is.

Ze is denk ik iets jonger dan ik.
Ik ben 53.
En ze is niet onknap, zonder daar nou verder veel moeite voor te doen.

Ik sluit niet uit dat ik haar onder andere omstandigheden meer als vrouw zou bekijken, maar in de beslotenheid van zo’n spreekkamer speelt het man- en vrouwzijn nauwelijks mee.

Zonder gêne toon ik haar waar ik last van heb.
En – voorzover ik dat kan beoordelen – ook zonder gêne bekijkt zij de getroffen gebieden.

Het is niet ernstig, ziet ze meteen.
Een zalfje en tijd zullen me ervan af helpen.
Ze geeft het meteen door aan de apotheek.

We praten over nog wat andere dingen, en even later loop ik gelouterd de deur uit.
Gelouterd.
Misschien deels doordat het meevalt, maar vooral door de prettige, menselijk sfeer waarin alles ging.
De sfeer waarin ik uit de kleren kon gaan voor een mij relatief onbekende vrouw, zonder dat er ook maar iets van gedoe in de lucht hing. En zonder dat wij onszelf hoefden te verschuilen achter de rol van patiënt en arts.

Dat zal niet overal op de wereld zo gaan.

Als ik naar huis fiets, voel ik me ronduit gelukkig.
En ik denk: wat is dit toch een fantastisch land.
Wat is Nederland een heerlijk land.

SPEELLIJST

DE TUNE
1. Ik mis je – John Verkroost

2. Passion del amor – Los Amigos Alegres

TONY DIRNE
Gesprek met Tony Dirne over opnames die hij begin jaren zeventig in zijn Bredase studio heeft gemaakt met Jaap Valkhoff voor de lp Remember Holland.
3. The song of the sea – The Jaap Valkhoff Orchestra
4. Wait for me – The Jaap Valkhoff Orchestra
5. Zandvoort, to the sea – The Jaap Valkhoff Orchestra
6. I’m in love with a kitchen-queen – The Jaap Valkhoff Orchestra

TONY DIRNE
Gesprek met Tony Dirne over opnames die hij eind jaren zestig en begin jaren zeventig in zijn Bredase studio heeft gemaakt voor de Rotterdamse labels Sunderland en Olympic.
7. Neptune bossa – Charles Miller and his orchestre
8. Laughing cha cha – Charles Miller and his orchestre
9. Mediterranee vice versa – Vittorio Bardi and Hotclub de Paris
10. Django gipsy – Vittorio Bardi and Hotclub de Paris
11. Compote Zizi – Musette-orkest van Pierre Beaumont
12. Mon Martyre – Musette-orkest van Pierre Beaumont
13. L’oiseau volant – Musette-orkest van Pierre Beaumont
14. Ständchen – Orkest van Erny Roberts
15. Largo – Orkest van Erny Roberts
16. Wiegenlied – Orkest van Erny Roberts
17. Air – Orkest van Erny Roberts
18. Bloemenwals – Orkest van Erny Roberts