Vroeger waren de Rotterdamse parken voornamelijk het domein van planten en dieren, maar tegenwoordig stromen ze bij de eerste zonnestralen vol Rotterdammers. Zij beschouwen deze plekken steeds meer als een collectieve achtertuin. In het stadspark wordt gespeeld, gesport, gepicknickt en gefeest. Maar het intensieve gebruik levert ook gemopper op. Bezoekers laten rommel achter. De festivals zorgen voor geluidsoverlast. Het dierenleven wordt verstoord. Het is dus zoeken naar een goed evenwicht, maar vooralsnog beschouwt de Rotterdammer het park steeds meer als zijn natuurlijke habitat.
